Nadat we in 2014 min of meer noodgedwongen in midden Duitsland waren uitgekomen, hadden we besloten om dit jaar ook niet ver te gaan. We gingen terug naar een camping waar we veel plezier hebben gehad: Leiwen. In 2014 had ik ook Frankfurt ontdekt en ik wilde graag er nog een keertje kijken. Vanaf Leiwen was het een behoorlijke toffel en er was, na alles wat was gebeurd in 2014 (epileptische aanval), toch wel wat spanning. Gelukkig hebben we nergens last van gehad.
Nou ja.... nergens last van.... Verveling misschien. Ik had mijn moment uitgekozen, want ik had gezien dat er rond half twee een Airbus A350 zou binnenkomen. Een hagelnieuw toestel en een hagelnieuw type. Mazzel! Gedurende de middag kwam ik er ook achter dat er nog een toestel uit Braziliƫ zou komen. Maar ja.... dat zou wel lang wachten worden en ondanks dat er best wel veel te zien was kwam Jildau met de onvermijdelijke vraag: "Wanneer gaan we naar huis?" Samen hebben we een deal gesloten dat ik ging wachten op het toestel uit Braziliƫ dat rond drie uur zou binnenkomen. De deal was dat als hij binnen zou komen dat we daarna direct weg zouden gaan. Was het toestel er om drie uur nog niet, dan had ik pech. Om drie uur stopte het sowieso. En het kostte mij een ijsje. Goede deal dus. Het toestel kwam om kwart voor drie, dus iedereen blij.