Voor zover ik mij kan herinneren is dit één van de eerste keren dat we Wendy en Dieuwke naar de Libelle Zomerweek hebben gebracht. Daarna zijn Jildau en ik doorgegaan naar Schiphol. Het zou een memorabel bezoekje worden.
Het begon er al mee dat ik mijn jas was vergeten. Nu was het op zich geen slecht weer maar op het promenadedeck van Schiphol was het toch wel fris. Stom, maar wat doe je er aan. Stug doorgaan en er een gezellige dag van maken. En dat lukte best wel aardig.
Na de middag zijn we naar de spottersplaats gegaan. Step uit de achterbak en lekker steppen op het fietspad. Het ging allemaal lekker. Ik had het inmiddels ook wat minder koud gekregen, dus wat kon ons nog gebeuren? Een step ongeluk.... die had ik nog niet meegemaakt. Jildau wilde bij de rontonde ook even steppen over het verhoogde midden. Mag wel toch? Ja hoor en ik kijk nog een keer om en zie haar huilend liggen. Schaafplek op de knie en ontroostbaar. Dus naar de auto lopen. Ondertussen steeg er ook nog een een Airbus van Air France op in Skyteam uitmonstering. Zo goed en zo kwaad als het ging die er toch maar even opgezet. Kon het verdriet van Jildau toch niet wegnemen. Bij de auto aangekomen op zoek naar de EHBO doos met pleisters. Die was makkelijk te vinden, maar de schaar die er ooit bij was, was nergens te vinden. Dan de pleister maar afscheuren..... Verdriet zakte weg en daarna zijn wij maar richting Almere gegaan om Wendy en Dieuwke op te halen. En dat maakte het laatste beetje verdriet goed.